بندر تا بندر ...

دیروز با صدای خروس بیدار شدیم و با صدای غازها صبحانه را ادامه دادیم ... با اینکه در آمارهای بین المللی زیاد جلو نیستیم ، ولی وقتی در یک محیط جنگلی و روستایی ساکن می شویم ، اواین چیزی که به چشممان می آید، تاثیری ست که از زندگی شهری و صنعتی گرفته ایم ...

 

البته خانم صاحبخانه ، همزمان و شاید زودتر از خروس بیدار شده بود و داشت کارهای خانه را از حیاط شروع می کرد ... بیرون سکوت بود و هر از گاهی صدایی از شالیزار مجاور ... مردها در شالیزار مشغول تراز کردن زمین ها و جمع کردن علف ها و آماده سازی شالیزار بودند و نشاءهای برنج زیر نایلونهای بزرگ در حال رشد بودند ... چشم انداز مقابلمان باندازه ساعت ها تماشا جا داشت ...

حوالی ساعت ۱۲ پیشنهاد رفتن به انزلی و دیدار از این بندرتاریخی و زیبا را داشتیم و بلافاصله تصویب و اجرا شد ... مسیر در برخی جاها بدایل عید فطر کمی شلوغ بود ، مخصوصا در اطراف قبرستان ها که مردم برای زیارت اهل قبور رفته بودند ، برخی ها رفتن به سر خاک و زیارت اهل قبور را ادامه مرثیه و تعزیه می دانندولی صفایی که در قبرستان وجود دارد در بهترین مجالس جشن نیست ، چرا که حضور در قبرستان، زندگی را پررنگ می کند و برخلاف تصور منتقدان ، باعث افزایش سرور می شود !؟

بعد از طی کردن مسیرها و شهرهای کوچک و بزرگ به رضوانشهر رسیدیم و با اشاره یک تابلوی نه چندان گویا ، راه بطرف انزلی را با یک جاده خلوت و زیباتر ادامه دادیم ، جاده های روستایی کمتر آشغال دارند تا جاده های رسمی و بین المللی (!؟) و این یعنی اکثر مردم و مسافرهای بی تربیت (!)  و البته شیک پوش (!؟) و لوکس سوار (!؟) نشانه ای که از خود بجا می گذارند ، جز آشغال و نازیبایی نیست ... پرت کردن بطری نوشیدنی ، پرتاب دستمال کاغذی ، نایلون خوردنی هایی مانند چیپس و پفک و ... آنقدر عادی شده است که امیدی به بهبود را از بین برده است !؟

یک مطلبی به ذهنم خطور کرد ؛ ما در ریخته گری کار می کردیم و طبیعتا دقت کار ما در اندازه کیلو و سانتیمتر بود ... دقت محصولات تولیدی بعد از مرحله خشنکاری تازه در حد میلیمتر می آمد و می رفت کارگاههای تولید ماشین سازی و بعد در مراحل قطعه کاری می رفت روی صدم و بندرت هزارم (!؟) یک مثلی داشتیم که برای تنبیه کارگران ریخته گری آنها را باید به تولید ماشین سازی‌ تبعید می کردند و بالعکس یک ماشینکار دقیق را به کارکاههای ریخته گری (!؟) البته این شامل سطوح مدیریت و روسا هم می شد !؟

دیروز توی مسیر بعد از دیدن آنهمه آشغال در مسیر و توی مزارع و اطراف شهرها (!) در استوری نوشتم :« قوه قضاییه ژاپن اعلام کرده که محازاتت اعدام را حذف کرده و بعد از این مجرمهای شامل این حکم را بمدت ششماه به ایران و خطه شمال تبعید خواهد کرد تا از غصه دق بکنند و بمیرند !!!؟ »

بعد از ظهر به انزلی رسیدیم ... انزلی هویت و شخصیت خاصی دارد ... به بزرگی و اعتبار رشت نیست ولی زیر دست و پا مانده هم نیست ... تاریخ دارد ، قدمت دارد ... و از همه مهمتر نمادی دارد قابل احترام ؛ سیروس قایقران یک قهرمان بزرگ و محبوب در سطح ملی بود !! ولی قهرمان بودن کسی را نماد شهر نمی کند ، در تهران صدها و هزارها قهرمان زندگی می کنند ، ولی نماد خاص نیستند ، با کمی تخفیف و ارادت سیاسی و خالی نبودن جای نماد ، غلامرضا تختی تا حدودی به نماد شهر بودن نزدیک شده است !؟ و البته تلاش برای نماد شدن همچنان میان مهره های خاص وجود دارد ولی اقبال مردمی و محبوبیت داشتن ربطی به مدال ندارد ... با باربری و خودنمایی هم بدست نمی آید ... با حبهه گیری های خفیف سیاسی هم نمی شود ...

سیروس قایقران چهره محبوب و ورزشی خاصی بود و نماد بندر انزلی است ، هرچند مخالفانی هم داشته باشد ...

ناهار را در انزلی خوردیم و بیاد گذشته در رستوران حاج مرتضی !؟ و بعد کمی روی پل و کمی در بلوار ساحلی قدم زدیم و بعد رفتیم در بازار گشتی زدیم و لحظاتی را زندگی کردیم و خاطراتی را آپدیت کردیم ... آسمان ابری ، ابری تر شده بود و وقتی داشتیم به آستارا برمی گشتیم ، بندر انزلی غرق باران شده بود ...

دیروقت به آستارا و روستای دربند رسیدیم ، شب باران می بارید ... صدای باران در پشت پنجره ،  تا صبح ، خوابمان را خیس کرده بود ...