ماه تمرین صبر !

این روزها مثل همه ی سالهای گذشته، رمضان آمد و مردم ( خاصه آنها که روزه بگیر نیستند ! ) کارشناس مسایل بهداشت و  روان و کارشناس مسایل دینی شدند ... مثل نوروز که می آید و مردم را چند دسته می کند و برخی می شوند طرفدار آئین ها و سنت ها ( در حالیکه رفتارها و زندگی روزمره شان چیز دیگری نشان می دهد !! ) و برخی می شوند سنت گریز و ترقی خواه و متجدد ( در حالیکه رفتارها و زندگی روزمره شان چیز دیگری نشان می دهد !)

اصلا این آمدن ها و رفتن های تکراری مانند آئین هستند و به ما نشان می دهند که چقدر نسبت به سال گذشته فرق کرده ایم و یا اینکه فرقی که کرده ایم در کدام صورت از زندگی مان بوده است !؟در ظاهر فرق کرده ایم یا در باطن و بصورت ریشه ای !؟ بنظر من چیزی که درما زیاد فرق می کند ظاهر حرفها و رفتارها می باشد و کمی هم در نوع جنگ افزارهایی که در روزمره ، در مجادله ها و مباحثه ها و ... ، به کار می بریم و برای همین نوید زیادی به ما نمی دهد ... باید راههای دیگری را امتحان کنیم ؛ مثلا ایده هایمان را در خورمان پیاده کنیم و نه اینکه بخواهیم دیگران را عوض بکنیم ...

ماه رمضان را عموما با صبر کردن بر خوردن و آشامیدن می شناسیم و برای همین برخی ها از در همین صورت ظاهری وارد قضایا می شوند و نظرات سنگین خود را سبک می کنند ... مثلا می گویند اگر ماه رمضان ، با نخوردن می خواهید درد گرسنه ها را بدانید !؟ فلان می شود و بهمان می شود !؟ خوردن و نخوردن صورت ظاهر قضیه است و مثل این است که شما درمراسم ختم پدر یکی وارد شده اید و گوشه ای ،در سکوت، ایستاده اید !! گریه کردن شما می تواند حس شما را به حس ا زدست دادن عزیزِ کسی نزدیک بکند و نوعی همدردی باشد ولی تا صبح هم گریه بکنید حس یتیمی به شما دست نخواهد داد !! همچنانچه در ماه رمضان و با تکرار احساس درد گرسنه گی دیگران ، نه مشکل گرسنه ها حل می شود و نه رفتار پر طمع روزه دارها در بعد از ماه رمضان اصلاح می شود !؟ بلکه فقط نوعی همدردی ظاهری است ...

رمضان ماه تمرین صبر است !؟ تمرین برای بدن سازی را همه می شناسیم ولی تمرین برای ذهن سازی مذهبی ، بعد از اینهمه سال برای ما غریبه و ناآشناست !! تمرین کردن متضمن قهرمانی ما نخواهد بود ولی مطمئنا نقش زیادی خواهد داشت ؛ همانند کسانی که رژیم غذایی سالیانه می گیرند و صرفا به هدف های کوچک تناسب اندام می رسند و هیچگاه تناسب اندام کمکی به تناسب ذهن و نگاه آنها نمی کند !!؟ البته کسانی هم بوده اند و هستند که شدیدا در کار مراقبت ذهن می باشند و تا ته کوچه ذِن و یوگا و ... رفته اند ولی به قیمتِ کنار گذاشتن خود زندگی !!؟ 

ماه رمضان ماه تمرین صبر است در جهت ارتقای کیفیت زندگی !؟ "صبر بر خواسته" و "صبر بر داشته" دو موهبت بزرگ درماه رمضان است ، مطمئنا در روز عادی و با انگیزه معمولی نمی شود به این دو موهبت و این دو هدف رسید ... خواسته و داشته ، دو دارایی هر انسانی ست ، داشته ها ملموس و قابل اندازه گیزی هستند و خواسته ها عمدتا ناملموس هستند و مسیر زندگی را در ذهن فرد می سازند، حکومت ها و دولت ها می توانند بر داشته ها تسلط پیدا بکنند ولی این خواسته ها هستند که بر تسلط آنها خط پایان می کشند و برای همین می توان گفت خواسته های آدم قوی تر از داشته هایش می باشد !؟ در مقوله آزادی ، می توان داشته های آدمی را محدود کرد و به کنترل شدید درآورد ولی هیچکس نمی تواند بر خواسته ها تسلط پیدا بکند و برای همین در زندگی چیزی بنام فریب بوجود آمد تا مسیرخواسته را منحرف بکند !؟ و یا خواسته ها را در کانال خاصی کنترل بکند !؟ برترین شکل از دست دادن آزادی و اسارت بشری ، پذیرفتن الگویی خاص و تابع شدن به آن است برای همین الگوهای زیادی در زندگی انسان ها بوجود آمده و ساخته شده اند تا مسیر خواسته انسان ها را به آن اهداف بکشاند ، جایی که خواسته برود ، داشته هم ناگزیر دنبال آن می رود و چه بسا در راه خواسته هزینه می شود ... 

مطمئنا آزادی یکی از بزرگترین سرمایه های انسانی هر فرد هست !! و از دست دادن آن به بهانه های اندک و زودگذر و حتی در راه منافع دیگرانی که نیت سوء دارند ، بزرگترین خبط و اشتباه آدمی ست ... آدمی باید تا حد ممکن این آزادی را در زندگی خود حفظ بکند تا بتواند با حظ خاصی زندگی بکند !؟ از دست دادن آزادی در زندگی مثل از رفتن جریان برق در سیم  است و لامپی که سالم است ولی دیگر روشنی نمی بخشد !! ذهنی که آزاد نیست نمی تواند راهنما باشد ، نمی تواند دستگیر باشد ، نمی تواند خوب باشد و ... و به جرات می توان گفت که همه الگوهای ساخت ذهن بشر ، اولین قربانی بزرگی که از انسان ها می گیرند ، آزادی آنها هستند !! 

ولی در مقوله دین ، الگو فرق می کند ، شما چیزی می دهید و چیزی بدست می آورید ، چیزی که می دهید برای خدا نفعی ندارد ولی چیزی که می گیرید برایتان بسیار مفید است ، همین تعریف کوتاه می تواندنشان بدهد که این معامله با معامله های بازار تجارت دنیا چقدر فرق دارد ، شما در بازار دنیا هر سودی که بکنید ، بمراتب چند برابر از سود طرف دیگر معامله کمتر است !؟ برای همین همیشه طرف مقابل تجارت چاق و چله تر شده و شما در بهترین حالت باز فقیر می مانید ... حتی در نگاه مقایسه ،فریب بزرگی هست ! مردم ایران نسبت به مردم آلمان از رفاه اجتماعی پائین تری برخوردار هستند و شایدآرزویش را دارند ولی باید دید مردم آلمان چقدر از زندگی خود رضایت دارند و از داشته هایشان برخوردار هستند و چقدر در رسیدن به خواسته هایشان موفق تر هستند و اصلا چقدر بر داشته و خواسته خود آزادی دارند !؟ در کشورهای پیشرفته ، جومت هایی موفق تر هستند که بر داشته و خواسته مردمشان مسلط تر باشند ، آنها تعریف می کنند که مردم چه بخواهند و همان را می دهند !! شاید برخی نپسندند ولی در شرایط فعلی و با همه بی نظمی های موجود در جامعه ایران ، آزادی بر خواسته و داشته ، نسبت به سایر کشورها بیشتر است !؟ 

آزادی بر خواسته ، بمعنی رسیدن به خواسته نیست !؟ خاصیت خواسته اینگونه است که اگر یک قدم بطرفش بروی دو قدم دورتر می پرد و آنچه در محل سابقش بجا می گذارد ، دیگر خواسته فرد نیست و فرد باز بدنیال خواسته می رود و بهمان اندازه خواسته دورتر می شود و اگر فاصله خواسته تا فرد زیادتر شود ، این فضا را اندوه پرمی کند !! هر قدر خواسته ها معقول تر باشد ، فاصله انسان با خواسته کم می شود و اندوه کمتر است و هر قدر خواسته ها نامعقول و رویایی باشد و  این فاصله زیادتر باشد اندوه بمراتب زیادتر می شود و بدتر اینکه اندوه فرد فقط برای خودش مفهوم و موثر می باشد و دیگران او را درک نمی کنند !!

صبر بر داشته ، قناعت است و قناعت آن تعریف غلطی نیست که امروزه در فضای مجازی و برخی مغرضین ارائه می دهند ... قناعت نداشتن و صبر کردن بر نداشته نیست ، قناعت ، کنترل داشتن بر سرکشی داشته است ... و صبر بر خواسته ، تقوا داشتن است و خود پرهیزی نسبت به خواسته هایی که سود زیاد و ماندگاری ندارند و  جز خاکستر حسرت از خود چیزی بجا نمی گذارند ...