خداحافظی سرد ...

امروز رفته بودم برای مراسم تدفین و خاکسپاری یکی از همکاران بازنشسته ... این روزها برای خاکسپاری زیاد می روم , نمی دانم فوتی زیاد شده یا فوتی در دور و برم زیاد شده است !؟

فقط فرق داستان من با برخی از دوستان که با اکراه به این قبیل مراسم می آیند در این است که من دوست دارم که فرصت داشته باشم و حتما بروم !!

فوت شده از همکاران من بود ، تقریبا ده سال باهم بودیم ، من مسئول یک شیفت بودم و او مسئول یک شیفت دیگر ، کار ما جوری بود که برای مرخصی نه تنها مشکلی نداشتیم بلکه نیازی به تایید بالادستی نبود !؟ کافی بود در صورت نبودن یکی ، دیگری به جایش اضافه کار بماند ... برای همین من با خیال راحت به کوه و ددر می رفتم و هر وقت او نبود جایش می ماندم ...

برادرش هم بعدها به کارخانه آمد و امروز همکاران زیادی بخاطر برادرش آمده بودند و برای همین با آنها خوش و بش اساسی داشتم و از طرف مدیر حراست که آمده بود برای نهار چهارشنبه دعوت شدم به کارخانه ... البته یکی از همکاران می کفت برای اینکه وقت کم نیاورم ، همان ساعت ۶/۳۰ با سرویس کارخانه بروم !؟

به یکی از بچه ها گفتم :« حالا که کنار هم هستید ، قدر لحظه هایتان را بدانید ، این همکارانی که دارید کسانی هستند که ساعات خیلی زیادی از عمرتان را با آنها می گذرانید !؟»

عمر انسان رو به آینده سرعت کمی دارد ولی وقتی به گذشته نگاه می کند انگار به سرعت برق گذشته است ...