دیوار گیت !!
تاریخ را هرکسی(!؟) ، هرجور دوست داشت (!؟) می تواند بنویسد ، ولی این گذشت زمان است که خواننده ها را نسبت به حقایق موجود و نادرستی های نگاشته شده ، مجاب می کند !!؟
بقول خودم که دیروز در جایی گفتم :« زمان ، تیزتر از هر چاقویی ست ! » و همین تاریخ را هم زمان می تواند به برش های حق و ناحق تبدیل بکند ... در گذر زمان فشارهای منظوردار (!؟) از بین می روند و حقایق روی سطح می آیند !؟
و اممما داستان « دیوارگیت » چیست !؟ این از کشفیات خفیه خودم می باشد ... چند روز پیش دوستی برایم پیغام گذاشت که مسیرم از کنار « گولوستان باغی » ، باغ فجر کنونی افتاده بود و دیدم دارند دور پارک حصار و دیوار می کشند !!
و من آن را دستمایه یک استوری کردم که چرا آن شهردار در سی سال پیش ، دیوار اطراف پارک را برداشت ؟ و چرا این شهردار ، دارد دور پارک دیوار می کشد ؟ و در استوری بعد نوشتم کاش در محل پارک ( که در بدنامی بیش از یک قرن شهرت دارد !! ) یک بنای باشکوه نمی سازند که بشود از شناسه های خوب یک کلانشهر با قدمتی چند هزارساله !؟ و بعد در استوری سوم و چهارم بحث را به حاشیه بردم تا خوب جا بیفتد ...
امروز در حالیکه کسی از دوستان انتظار نداشت ، در ادامه آن استوری ها نوشتم :«به سوال مطرح شده در استوری اول دقت کردید که چرا آن برداشت و چرا این گذاشت !؟ » و توضیح دادم که بقول آن حکایت معروف ؛ « دعوا سر لحاف ملا بود !».
در ضلع شمالی پارک ، ساختمان معظم و خاصی بود بنام « کتابخانه ملی تبریز » که در ابهت و اعتبار ، هیچ ساختمانی با آن برابری نمی کرد ... و اندیشه های خرابکارانه و سوسیال - انقلابی عده ای کوته فکر که منصب دار شده بودند از وجود آن ساختمان ، خواب راحت نداشت !؟ و آمدند مثلا برای تغییر چهره بدفرهنگی پارک (!؟) دیوارها را برداشتند تا سیاست درهای باز را اجرا بکنند و در سایه ناامنی توجیه شده ، پروژه انتقال کتابخانه ملی را به کتابخانه مرکزی تبریز انجام دادند و خیلی شسته و رفته ، سر کتابخانه ملی را با پنبه بریدند !!؟ و بعدها که جراحت بدفرهنگی هیچ بهبودی نیافته بود و بدتر هم شده بود !؟ دوباره به بهانه امنیت فرهنگی ، دیوارکشی را شروع کردند و این وسط ، کتابخانه ملی تبریز، بباد فنا رفت !!؟
تاریخچة تأسیس کتابخانه ملی تبریز:
کتابخانه به منزلة یک نهاد اجتماعی از دیرباز همیشه بازتابی از شرایط زمان بوده وباپیشرفت و رشد جامعه متحول شده و با انحطاط آن روبه نیستی می رود و از رونق باز می‌ایستد و از آنجایی که کتاب و کتابخانه ،شناسنامه تمدن و فرهنگ هر جامعه محسوب شده، بخش جدایی از ساختار اجتماعی نبوده و نخواهد بود. تفکر و اندیشه ایرانیان از قدیم الایام در جهت پیشرفت علم و ادب شاخص بوده و تبلور ایجاد کتابخانه ازسوی متولیان حرکت مهم فرهنگی از زمانهای گذشته وحال تحسین برانگیزمی باشد .
درشهر تاریخی تبریز هم که روزگارانی مرکز علم و هنر ومنبع تحقیق و تتبع وملجأ فضلا و دانشمندان و مرجع صنعتگران و هنرمندان بود و کتابخانه های مهم و نسخ نفیس معتنابه وجود داشت و همواره صدها تن خوشنویس و مُذهِّب و نقاش و ُمجلَّد مشغول استنساخ و تذهیب و تصویرسازی و تجلید بودند ،خوشبختانه هنوز روح کتاب دوستی و علاقه به مطالعه ، زنده و اهمیت شایان این مسئله ،روشن و مورد توجه است .
سالها قبل (در سال ۱۹۹۲ ) یکی از رجال روشنفکر آذربایجان یادگار جاویدانی از خود در مرکز آذربایجان به جاگذاشت و مرجع و کانونی برای عدة بی شماری از طالبان ادب ودانش بنا کرد که هنوز بنام آن خادم صدیق «کتابخانه دولتی تربیت » نامیده می‌شود و کتب سودمندی که به دقت تمام انتخاب و تهیه و دراین کتابخانه قرار داده شده مورد استفاده طلاب علوم قرارمی گیرد.
نظربه اینکه به علت کثرت جمعیت شهر تبریز و رشد فکری مردم آن وتعداد روزافزون مراجعه کنندگان وبه علت دوری از مرکز شهر و عدم تناسب ساختمان ،این قرائتخانه نمی توانست نیازمندی معنوی سکنه شهر را مرتفع سازد، علی الخصوص که فاقد سالن وسیع مطالعه بود لذا در زمستان سال ۱۹۵۵ بنابه پیشنهاد آقای علی دهقان (مدیرکل فرهنگ وقت ) اداره فرهنگ تبریز درصدد برآمد که بنای مناسبی با وسایل کافی و سالن مطالعه وسیع در وسط شهر ایجاد نماید وبه همین منظور از عده‌ای از اشخاص بصیر و دانشمند و علاقه مندان به علم و دانش دعوت به عمل آورد ویک هزار ویکصد متر مربع زمین به طور رایگان در اختیار این عده که شورای کتابخانه را تشکیل داده بودند گذاشت .
شورای کتابخانه باجمع آوری اعانه از مردم ،عملیات ساختمانی قرائتخانه را آغازکرد ودر تیرماه سال ۱۹۵۷ ساختمان کتابخانه بایک باب تالار مطالعه به طول ۵/۲۰ و عرض ۱۰ متر و مخزن کتاب در سه طبقه و سالن کوچکی جهت کتابخانه مخصوص و کودکان و همچنین تالار طبقه دوم برای سخنرانی ها و اجتماعات فرهنگی و با چند هزار جلد کتاب برای استفاده مراجعین آماده گشت و از نخستین روز افتتاح با وجود قلت تعداد کتب ، کثرت مراجعین به حدی رسید که غالبا"عده‌ای در تالار مطالعه کتابخانه برای خالی شدن صندلی و امکان استفاده به انتظار می ایستادند . بدون گزافگویی باید گفت که ساختمان کاخ پرشکوه کتاخانه ملی در کمترین مدت به نازلترین قیمت در شهر تبریز بنا گردید، تنها در سایة همت و مساعدت ملی آذربایجانیان عزیز انجام پذیرفت . نظر اجمالی به بیلان درآمد و هزینه کتابخانه ،علاقه وهمت مردم فرهنگ پرور و نیز دقت و توجه هیأت مؤسسین کتابخانه را در صرفه جویی مخارج ساختمان به ثبوت می رساند.
همچنین به موازات جمع آوری اعانه جهت ساختمان کتابخانه ، اقدامات اساسی برای گردآوری کتاب معمول می گردید.
کتابخانه ملی تبریز به منظور جلب کمکهای مؤسسات بزرگ علمی وادبی دنیا اقدامات اساسی به عمل آورده و با مراکز مهم پخش کتاب جهان در تماس و مکاتبه بود.از نتایج سودمندی که ازاین اقدامات عاید گردید می‌توان شناسایی یونسکو را نام برد . اداره فعالیت‌های فرهنگی یونسکو علاوه بر تعهد کمکهای بیشتری در زمینة تهیه وسایل مورد نیاز کتابخانه ملی و جلب کمک مؤسسات دیگر ، قرائتخانه ملی تبریز را به عنوان کتابخانه امانتدار یونسکو شناخته و حق استفاده از کلیه انتشارات یونسکو رابه این کتابخانه قایل شده ست .
مؤسسة آتلانتیک در آمریکا ،کتابخانه بین المللی جوانان در مونیخ آلمان ،بنگاه پخش کتاب در واشنگتن و مؤسسه جغرافیایی بین المللی و مراکز انتشارات دانشگاه‌های بزرگ کشورهای مترقی از مؤسساتی هستند که کتابخانه دائما"با آنها درتماس بوده و از مساعدت‌های آنان بهره مند می شد.
کتابخانه ملی تبریز از بدو تأسیس ،کتابخانه‌ای است که شهرت جهانی دارد و محققان خارجی نیز مانند دانشمندان ایرانی آن رایکی از کتاب‌خانه‌های پر ارزش جهانی محسوب می دارند و ارجش می‌نهند .شاید بدون مبالغه کتابخانه ملی تبریز تنها کتابخانه‌ای باشد که طالبان علم و صاحبان ذوق و مطالعه برای به بدست آوردن جا نوبت می‌گیرند و همین موضوع در نشریات خارجی نیزمنعکس شده است و از اقطار واکناف مراجعاتی می‌کنند و از نسخ نادر و شاید منحصر به فردآن عکس برداری می نمایند.
