پررویی !!

ما سه نفر بودیم و دورهم نشسته بودیم برای صبحانه ... سر راهم به چاپخانه دیدم سنگکی کسی نیست و دو تا نان تازه گرفتم ، دوستم صبحانه نخورده بود و همسایه را دعوت کردم و او هم به نان تازه نه نگفت ...

 

و کمی بعد حرف از یکی از همسایه ها شد و اینکه آدم پررویی تشریف دارد و ... و همینطور حرف دور و بر این صفت بد ادامه یافت تا اینکه دوستم گفت :« خیلی سال پیش سر کلاس بودیم و معلم بیتی گفت و از همه خواست تا با آن موضوع انشا بنویسند ، من مطمئن بودم مه شعر اژ پروین اعتصامی بود و پدرم همیشه زیذلب می خواند ... یکی از همکلاسی ها پرسید : آقا ... این شعر از کیه ؟ و معلم ما در حالیکه با انگشترش روی میز ریتم گرفته بود آه بلندی کشید و گفت : ریا نباشد ، از خودم است !!؟ »

و بعد من داستان معروف انوری را گفتم :« انوری از شعرای معروف و پرکار فارسی است و در زمان او شاعری رونق داشت و البته شعردزدی هم ؟! و از همه بیشتر از اشعار انوری می دزدیدند و بنام خود می خواندند ...  روزی انوری از محلی می گذشت و می بیند کسی در جایی ایستاده و از اشعار او می خواند و مردم تشویقش می کنند ، پیش رفته و می کوید این اشعار از کیست و او خودش را انوری معرفی می کند و می گوید از خودم هستند ... انوری می گوید : شعر دزد دیده بودیم ، شاعر دزد هم دیدیم !؟»

و نفر سوم تعریف کرد :« محمد نامی بود و در یک کارگاه خارج از شهر شغل انبارداری و نگهبانی داشت ... یکی دو روز تعطیلی بود و محمد در کارگاه را می بندد و می آید وسط شهر و داشت پرسه می زد که با صاحب کارخانه روبرو می شود ... صاحب کارخانه  با دیدن او می گوید : محمد تو حالا باید انبار باشی ، اینجا چه می کنی ؟ و محمد رسما خودش را می زند به آن راه که محمد کدام است ، اشتباه کرفته ای ، من نامم اسماعیل است ... و خلاصه از رو نمی رود که نمی رود و فردا هم توی کارخانه اصلا گردن نمی گیرد که ترک کارگاه کرده بود و خلاصه ...