اتفاق ...

رفته بودم مهد دنبال نوراخانیم که بردارم و ببرم خانه مادرم ... نوراخانیم هنوز داخل بود و قصد آمدن نداشت !! و کمی بعد سلانه سلانه آمد ... از دور انگار زیر چشمش را با ماژیک رنگ کرده بود !!؟

 

موقعی که داشت کفش هایش را عوض می کرد ، مسئول مهد آمد و با شرمساری تمام گفت : " که بچه ها در حیاط بازی می کردند و چندتایی به هم برخورد کردند و زیر چشم نوراخانیم هم کبود شد و البته پماد زده ایم و ... " آماده بودند شاید من اعتراضی بکنم ، اتفاقی که افتاده را کاری نمی شود کرد !! نگاه کردم و دیدم واقعا چیز خاصی نیست و گفتم : " اینها ، هر روز باید اینجوری بشوند !؟ جای شکر دارد که چند ماه یکبار پیش می آید !" و باتفاق هم از مهد خارج شدیم  ...

دیروز که بانو رفته بود مهد دنبال نوراخانیم تا بیاورد ، کلی دلجویی و پشیمان بازی کرده بودند و عذرخواهی و ... یکبار هم که رفته بودم نوراخانیم را بیاورم دیدم ، خانم مربی کودک (!) لبه پنجره نشسته است و بچه ها دور حیاط و دور خودشان می دوند و بازی می کنند ؛ با چنان مراقبتی بعید هم نبود که گهگاه چنین بشود ... ولی طبق نوشته پست قبلی ، کجای این شتر درست است که مهدش هم درست اداره بشود !؟

===

یکی از همکاران تعریف می کرد که از رادیو شنیدم که ماشین سازی استخدام می کند و زود بهمراه پسرعمویم آمدیم تبریز و رفتیم استخدام شدیم ، کارگر ساده !! حقوق اول را که گرفتیم باورمان نمی شد که اینهمه پول داریم !؟ رفتیم زن و بچه را برداشتیم و آمدیم تبریز و گفتیم بالای شهر یک خانه ای اجاره می کنیم و کسی هم که ما را نمی شناسد ، صبح می رویم و شب برمی گردیم و اهل و عیال هم راحت باشند !! یک عصر که به خانه برگشتم ، خانم خبر داد که بچه با پسر همسایه دعوا کرده است و زده کله پسر همسایه را شکسته است !! منهم ماندم که چه کاری بکنم !؟ اول به پسرعمو خبر دادم بیاید خانه ما و دو فقره چوبدستی پشت در گذاشتیم برای دعوای احتمالی !؟ حوالی ساعت 9 شب بود که در را زدند و با احتیاط رفتم و در را باز کردم ... یک آقای متشخصی پشت در بود و بعد از سلام و خوش و بش گفت : " من همسایه شما هستم و صبح بچه ها با هم حرفشان شده است و ... گفتم شاید بخواهید بچه را تنبیه بکنید ، بچه هستند و ازاین مسایل پیش می آید !! و رفت " می گفت که برگشتم به خانه و به پسرعمویم گفتم : فردا برویم در فلان محله که قوم و قبیله مان آنجا بودند خانه بگیریم ، اینجا جای ما نیست ، ما چی فکر می کنیم و اینها چی فکر می کنند !؟!؟

این مورد واقعی بود و چند نفر از فامیل ها و دوستان شان آن را با همان کیفیت تعریف کرده بودند ...

پ ن : حوالی سالهای 46-47  که ماشین سازی تازه تاسیس شده بود ، اهالی شهر تبریز مخالف رفتن بچه هایشان به کارخانه بودند و البته مسایلی که با فرهنگ روز همخوانی نداشت ، در آنجا ترویج می شد!؟ برای همین از سر ناچاری ، بیش از هفتاد درصد کارخانه را از طریق تبلیغات و از روستاهای اطراف جمع کرده بودند و اغلب آنها هم چوپان و کشاورز بودند !! برای همین درست است که اولین قسمتی که زمان ساخت کارخانه راه افتاده قسمت آموزشگاه بود ولی آموزش برای چه کسانی !؟ و متاسفانه همان افراد چند سال بعد ، در زمان انقلاب ، بعنوان نیروی کار با تجربه ، جایگزین کارشناسان چکسلواکیایی شدند و وقتی ما ، دهه هفتاد ، جذب کارخانه شدیم ، بیش از نصف کارگران مفید-فعال کارخانه مدرک تحصیلی نهضت سوادآموزی داشتند ( که با ارفاق های زیاد داده بودند ! ) و حتی افراد کاملا بیسواد هم حضور داشتند ...