اژدهای درون !؟

طرفهای صبح بود که چشمهایم را باز کردم و دیدم یک اژدهای بزرگ بالای سرم ایستاده است ... دستم را دراز کرم تا افسار رخش را بگیرم که دیدم بجای افسار رخش ، پایه میز را گرفته ام !! و کمی بعد متوجه شدم که این اژدها ( یونی کورن ) ، بادکنک هلیومی نوراخانیم هست که توی پذیرایی برای خودش می چرخد !؟

حالا اینکه یونی کورن را اژدها فرض کرده بودم و میز را با رخش اشتباه گرفته بود ، مهم نیست (!) چرا در آن لحظه ، یهویی ، من نقش رستم را گرفته بودم !؟!؟

چند وقت پیش ، نوراخانیم باتفاق دای دای ( دایی ) رفته بودند لاله پارک و چند ساعتی آنجا بودند و در بازگشت یک یونی کورن بهمراه آورده بود از نوع بادکنک هلیومی و آن را در اتاقش رها کرده است و گاهی هم می آید و در پذیرایی برای خودش می چرخد ... صبح بالای سرم در پذیرایی ایستاده بود و پنجاه کیلو آدرنالین در رگ هایم تزریق کرد والا کارم به رستم نمی کشید !؟

حالا هم در اتاق و پشت کامپیوتر نشسته بودم و داشتم روی یک طرح کار می کردم که سایه ای در پشت سرم دیدم ، شاید طبیعی باشد ولی شدیدا ترسیدم ... درست است پنجره باز بود ولی در طبقه هشتم که کسی از پنجره وارد نمی شود ، تازه جلوی پنجره را تور زده ایم !؟ همه چیز در کسری از ثانیه رخ داد و بعد دیدم جناب یونی کورن در اتاق می باشند ... بدبختی اینجاست که بعد از ترس - هیجان صبح ، خودم آورده بودم به اتاق نوراخانیم !؟

تری که در درون انسان هاست ، هزار برابر بزرگتر از ترس هایی ست که در بیرون وجود دارد !