زندگی فروتنانه

شما هم شنیده اید که می گویند :« کوهنوردی تنها و رزشی هست که سکو ندارد ! » تا بحال فکر کرده اید که این جمله مثبت است یا منفی !؟

 

اصولا کلمه ورزش یک رتبه بالاتر از نرمش قرار دارد ؛ در حقیقت آن چه که سکو ندارد ، نرمش است !؟ ورزش دیوار به دیوار خود ، رقابت را همراه دارد ... و رقابت سکو می طلبد !؟ اگر کوهنوردی سکو ندارد برای این است که مشتری زیادی دارد و چند پله سکو کفاف نمی کند !! در نتیجه کوهنوردان براحتی پشت این جمله مخفی می شوند و به شکست های خود جامه مفتخرانه می پوشانند ...

 

فکر کنید کوهنوردی هم ترازو و سکو داشت و جایگاه هر فرد مشخص بود ... مثلا رضازاده وزنه زده بود و اول دنیا بود ، دوستان شاد و دشمنان از درد می پیچیدند !! ولی کسی جرات حرف زدن نداشت چون سکو و ترازو  جلودار آنها بود ... چند سال بعد وزنه بردار ارمنی رکورد رضازاده را زد و او شد اول ، دشمنان رضازاده از هولشان به او تبریک می گفتند ، رضازاده هم حرفی نداشت ، سکو و وزنه تعیین کننده بود ...

 

در کوهنوردی وضعیت اینگونه نیست ، هر کس در هر سایزی دوست داشته باشد حرف می زند و چون حاشیه ی این رشته صد برابر هسته آن هست ، باندازه تمام عمر می شود حرافی کرد !!؟  حالا ما در کشور یک نفر داریم بنام « عظیم قیچی ساز » که نه تنها برای کشور ایران که برای قاره آسیا هم مهره بی بدیل هست ، و در سطح جهانی برای خود جایگاهی بزرگ دارد ... می توانید او را در حال دوچرخه سواری ببینید ، در حال کوهنوردی روزانه در اطراف شهر ببینید ، ولی اگر او را نمی شناسید ، تشخیصتان سخت می شود !!، یک کوهنورد تنها و سر به زیر که کاری به کسی ندارد ... گاه سر راهش عده ای سبز می شوند و می خواهند با او عکس بگیرند ، بی تعارف است ، با همه عکس می گیرد و زود می رود ...

 

چند وقت پیش در مسیر قدم زنی عصرانه ، دو خانم جوان  می خواستند با او عکس بگیرند و ما رسیدیم ... از ما خواستند زحمت عکس را ما بکشیم ... به دوستم گفتم بیا تو عکس بگیر و من دورادور با او خوش و بشی کردم ... عکس که گرفته شد ، بلافاصله خداحافظی کرد و رفت ... دوستم او را نمی شناخت و بعد از تعریف های من شناخت و گفت :« زودتر می گفتی تا من هم یک عکس با او بیادگار بگیرم ! » گفتم :« جای دوری نیست ، همیشه همین اطراف است »

 

یک بار در یک دفتر روزنامه او را دعوت کرده بودند برای مصاحبه ، جواب مثبت داده بود و لحظه آخر دنبال کسی بودند تا این مصاحبه را انجام بدهد ... مصاحبه با یک شخصیت حقیقی بزرگ , خیلی سخت تر است از مصاحبه با یک شخصیت حقوقی بزرگ ، مثلا رئیس جمهور ؟!

در آن زمان داشت برای آخرین صعود آماده می شد ( او همه قله های بالای هشت هزار متر جهان را صعود کرده است ؛ چهارده قله و عضو گروه چهارده تایی ها می باشد !!) از او پرسیدم :« بعد از آخرین صعود ، می دانی که خیلی تنها خواهی بود ، چند سر و گردن از دیگران بالاتر بودن ، تنهایی گزنده ای دارد !! » گفت :« سعی می کنم کنار بیایم ... بعد از چند صعود که در اوایل داشتم ، این تنهایی را درک می کنم ... » مدیر مسئول روزنامه وسط حرفهایمان پرید و گفت :« شما پرافتخارترین کوهنورد کشور هستید ، همه به شما افتخار می کنند ، تنهایی دیگر برایتان مفهومی نخواهد داشت ... » خیلی آرام به او گفتم :« در دیدار بعدی یادتان خواهم انداخت ... » از آن مصاحبه سالها می گذرد ...

چند وقت پیش در اتوبوس ، اتفاقی با همان مدیر مسئول هم میله(!؟) شده بودیم , یعنی هر دو از یک میله گرفته بودیم ... خوش و بشی کردیم و کم کم مرا یادش می آورد ، گفت :" شرمنده ... آنقدر مشغله زیاد است که حافظه آدم یاری نمی کند ! " گفتم : " فراموش کردن قیافه من کار سختی نیست و از فردای همان روز می توانست اتفاق بیافتد !؟ ولی آیا بعد از آن مصاحبه ، دوباره سراغ قیچی ساز رفتید تا برای مصاحبه های بعدی دعوتش بکنید!؟ " گفت : " دروغ چرا !؟ نه هنوز مصاحبه ای و دیداری نداشته ایم ... " گفتم : " یادتان می آید که پابرهنه (!) وسط حرفهایمان دویدید (!) و به تنهایی خاصی که من اشاره می کردم ایراد آئین نامه ای گرفتید !؟ " گفتم : " من تا چند روز خیلی به آن موضوع فکر کرده بودم ... " گفتم : " آدمهای معمولی  کسانی که یک سر و گردن از آنهابالاتر باشند را با اما و اگر قبول می کنند ، چه برسد به کسی که چند سرو گردن بالاتر باشد ، آنتن شان برای ارتباط قد نمی دهد ... رسانه ها هم همیشه دنبال کسانی هستند که یک سر و گردن بالاتر باشند و خبرساز ... مصاحبه شما با قیچی ساز که چند سر و گردن بالاتر است ، می توانست تبدیل به ستون هفتگی بشود ولی برای همه غیرقابل تحمل می شد !! ، حتی کسانی که دوستدارش هستند ... تنهایی در بالا سخت تر از تنهایی در پائین است !! "

عکسی بیادگار از آن مصاحبه !!

پ.ن:

 امروز دنبال عکسی می گشتم و اتفاقی عکس های آن مصاحبه را دیدم ...