سوخت ...

مرد عابدی که سالهای سال به تعبد و زهد روزگار گذرانده بود ، فرزند خردسال خود را به مکتب می فرستد ... در بازگشت از مکتب کودک گریان بود و پدر جریان را می پرسد ... کودک می گوید امروز در مکتب ، استاد « بسم الله » را معنی کرد و من از عظمت و درک آن معنا ، دگرگون شدم ...

 

 صبح رسید و کودک به صبح نرسید !! عابد بر سر می زد و گریه می کرد ، گفتند از تو بعید است که در این مرتبت از بندگی و عرفان ، چنین دگرگون باشی و اختیار از دست داده !!؟ گفت :« از بابت فرزند این چنین نیستم ، او بسم الله را خواند و خدایش را شناخت ، من هزار بار ختم قرآن کرده ام و هنوز خدایم را آنچنان که باید و شاید ، نشناخته ام ...

آنچه خواندید حکایتی بود از دنیای صوفیان که من آن را بازآفرینی کردم در قرائتی جدید ... راست و دروغ داستانش به گردن راویان مختلفش ... آنچه مراد من بود قالب داستان و نتیجه گیری آن بود !؟

پریروز بعد از نوشتن آن پست عجیب در مورد خانواده ای که آنگونه به خاکسپاری رفته و برگشته بودند ، بر خود فرض تکلیف کردم که حتما به تفصیل چیزهایی بنویسم و شروع کردم به نوشتن ... مجمل و مختصر نوشتم و چندین صفحه شد و هر صفحه را می شد به تفصیل ، بیش از ده صفحه کرد ...

چون قلم اندر نوشتن می‌شتافت

چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت

عقل در شرحش چو خر در گل بخفت

شرح عشق و عاشقی هم عشق گفت

خلاصه اینکه نوشتم و راضی بودم که بدنه اصلی داستان را با رعایت جوانب ، فراموش نکرده ام و بعدها می توانم در ظاهر آن دست به تعمیرات لازم و معماری مناسب بزنم ... ولی از دیروز کامپیوترم بالا نمی آید ... انگار داستان بدجوری هاردش را سوزانده است !!