ددر با نوراخانیم ...

شاعر گفته است :« هنری مرد به سختی نه زید » ، در این زمانه بزرگترین هنر ، ددر رفتن است !! و بیرون شدن از کلونی انسان های روانی و متوهم !!

 

جمعه صبحانه را حوالی ساعت ۷ خوردیم،، سحرخیزی همچنان خوب است ... در آپارتمان جدید اولین اشعه های صبحگاهی خورشید ، نصف اتاق را پر می کند و زمانی که من فکر می کنم ساعت نه شده است ، تازه ساعت شش را نشان می دهد ، چشمی که آفتاب را ببیند دیگر فریب خواب را نمی خورد !!

قرار شد برویم ددر ، کجا !؟ یا مناطق جنوبی شهر یا غربی و شرقی و شمال ، فرق ددر با سفر در همین زیرساختهای مهم اولیه است !! مثلا ددر برنامه ریزی اولیه نمی خواهد و با همان وسایل موجود در کوله پشتی و ماشین عملی است !؟ ولی عمدتا تمایل بانو رفتن به مناطق شمالی استان ، شهرستان کلیبر و منطقه ارسباران می باشد که حداقل جذابیت هایش از حداکثر جذابیت جاهای دیگر بیشتر است !!

جاده زیاد شلوغ نبود و آسمان صاف و تمیز بود و باندازه کافی در دوردست ، قله با ابهت سبلان را تماشا کردیم ...

وقتی به کلیبر رسیدیم من در سه راهی ورودی شهر به بانو‌ گفتم که به راست بپیچد و ادامه را راه را تا شهر آبش احمد برویم و از طریق شهرستان هوراند برگردیم ... سالهای قبلتر که تقویم طبیعت سر وقت بود ، اوایل اردیبهشت اوج زیبایی کوه و دشت بود ... و حالا باید دشت های پر از لاله هوراند را می دیدیم ... مسیری مه می رفتیم را قدیم راه مغان می گفتند و تا سه راهی اسکانلو در کناره ارس می رفت ، بعد سمت راست به طرف اصلاندوز و پارس آباد و دشتهای مغان می رفت و یمت چپ بطرف سیه رود و جلفا ... دشت مغان قشلاق عشایر قره داغ می باشد و اطراف قله سبلان و ارسباران ییلاق آنها و اردیبهشت ماه جابجایی هشایر از قشلاق به ییلاق است ... تردد گله ها در اطراف جاده و برپایی چادرها و اسکان عشایر در بالا و اطراف تپه ها ،تصویر پرتمرار ددر مان بود ...

آدمها در گله های فکری مختلفی زندگی می کنند و هر گله در خود دسته های مختلف و متفاوت و متضادی دارد ... برخی ایده آل هستند و یا سعی می کنند باشند ، برخی واقع بین هستند و چاره ای هم ندارند (!؟) خیلی ها هم که گرفتار توهم و طبقه بندی های آن هستند ... انسان ها همانگونه که فکر می کنند ، زندگی می کنند ( حداقل سعی می کنند ) و اگر امروز برخی از شرایط اقتصادی رنج می برند بدلیل این است که شرایط جامعه دیوار به دیوار واقعیت پیش می رود و بلندپروازها ، دورانذیش ها ،متوهم ها ، آرزوپرورها و ... به مشکل بر می خورند!! و جمله « غم ، سایه آرزوست !!؟ » نمایان تر می شود ...

نوراخانیم ، دلش پیاده شدن و تاتان تاتان رفتن ( پیاده روی ) و اسکوتر بازی و ... می خپاست و کاری به چشم اندازها و ... نداشت !! ولی مسیر جوری نبود که این موقعیت برایش پیش بیاید ... رفتیم و رفتیم ورفتیم ، آبگرم معروف موتالو ( متعلق ) را رد کردیم و آبش احمد را هم دوری زدیم و بطرف هوراند راه افتادیم و جایی را برای ناهار انتخاب کردیم و پیاده شدیم ... و همان لحظه من یک لاک پشت نسبتا بزرگ دیدم و همین لاک پشت شد مایه دلخوشی نوراخانیم  !!؟

برای ناهار مهمان داشتیم ، یک سگ ماده غز گله جدا شد و آمد طرف ما ، خدا را شکر که من با سگ مشکلی ندارم و نورا که کمی ترسیده بود آمد کنارم و بعد هر چی داشتیم داد تا سگ بخورد ... البته ته رفتارش ،. ترس دیده می شد !؟ اکثر مردم ، سگ را ندیده از آن می ترسند ، چون در حرفهای این و آن تربیت می شوند ؟! 

از دشت های لاله خبری نبود ، به هوراند رسیدیم ... هوراند در داستان ها و خاطرات ما جایگاه ویژه ای دارد ، قلعه پیشتو ( پیشتاب ) را هم در قاب زیباتری دیدیم ... و بعد به شهرستان اهر رسیدیم ... ددر زفتن مزیت هایی دارد ، آدم بزرگ شدن و نو شدن شهرها و روستاها را می بیند ، برخی شهرها تازه دارند به بلوغ شهری می رسند ؛ مثل کلیبر و هوراند ( قدمت مهم نیست !) و برخی در مقیاس کوچکتری دارند کلانشهر می شوند ؛ مثل اهر ...

کمی زودتر از همیشه به تبریز برگشتیم ... خیلی ها دوست ندارند عصر جمعه را درک بکنند ، دلشان می گیرد و دوست دارند در ددر مشغول باشند و نفهمند که عصر جمعه چگونه رد شد !!؟