مرگ پایان کبوتر نیست ...

 

و نترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوتر نیست.
مرگ وارانه ی یک زنجره نیست.
مرگ در ذهن اقاقی جاریست.
مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد.
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می گوید.
مرگ با خوشه ی انگور می آید به دهان.
مرگ در حنجره سرخ-گلو می خواند.
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.
مرگ گاهی ریحان می چیند.
گاه در سایه نشسته است به ما می نگرد.
و همه میدانیم
ریه ای لذت پر اکسیژن مرگ است.

سهراب سپهری