لالایی با اعداد ...

من از همان بدو تولد نوراخانیم روش های خاصی برای خواباندن و آرام کردنش داشتم (!) بهرحال از قدیم برای خوابیدن لالایی لازم بود و من کسانی را دیده ام که در بزرگسالی هم بنوعی برای خود لالایی می خوانند تا بخوابند !!

 

این روزها لالایی من برای نوراخانیم بیشتر آموزش اعداد است ولی طرز بیان و نوع تکرار باعث می شود که بخوابد (!) شاید هم می خوابد تا از شر شنیدن خلاص بشود (!؟) چون بعد از خوابیدن من آموزش را قطع می کنم ...

از خواب آور بودن خاصیت ریاضیات و اعداد نباید غافل شد (!) اگر کارتان به بیمارستان و فرشته های زمینی و دکترهایی که پشت ظاهر سفیدپوششان (!) بیشتر روحیه سلاخی دارند (!) افتاده باشد و تجربه اتاق عمل داشته باشید !! می بینید که بعد از تزریق ماده بیهوش کننده ، غالبا از بیمار می خواهند تا شروع کند به شمردن و کار شمردن اغلب به بیش از 7 تا نمی رسد که بیمار بیهوش می شود ... خیلی ها بیهوشی را از تاثیر داروی بیهوشی می دانند ولی برای برخی ها بیهوشی از تاثیر ریاضیات و اعداد است نه از دارو !!!

سالهای خیلی دور که ما مدرسه می رفتیم ، بهترین روش برای خوابیدن و البته زود خوابیدن این بود که کتاب ریاضی یا دفترش را جلویمان باز کنیم و چند نگاه کوتاه به آن بیاندازیم تا به خواب برویم ... یک زمانی هم امتحان داشتیم و من رفتم یکی از اتاق ها ( یادش بخیر حیاط قدیمی مان 7 تا اتاق داشت و مسافرخانه ای برود برای خودش !! ) که مثلا می خواهم برای امتحان فردا ریاضی بخوانم (!!) البته بهانه بود تا مرا دنبال کار و خرید نفرستند (!؟) خلاصه اینکه از همان یک ربع ابتدای درس خواندن خوابیدم تا لنگ ظهر (!) وقتی با چشمان بادکرده آمدم پائین ... همسایه مان خانه ی ما بود ( همسایه ها آن زمان جزو جمعیت غیر ساکن خانه بودند !! ) مادرم مرا به او نشان داد و گفت : " طفلی فردا امتحان دارد ، از بس سرش توی کتا بها بوده (!) چشماش پف کرده !! " البته مادر ما زرنگتراز این حرفها بود که سرش کلاه برود ولی بهرحال مادر بود و مادرها دروغ فرزندشان را به رویش نمی آورند  و طوری برخورد می کنند که بچه خودش هم دروغش را باور بکند !!

برویم سر موضوع لالایی ... وقتی من و نورا در خانه تنها باشیم ... کمی بازی می کنیم تا خسته بشویم ! ... بعد با ترفند خاصی او را می کشانم پای تابی که در خانه آویزان کرده ام !! ( یادم باشد بپرسم ببینم لوله ی گاز تا چند کیلو را تحمل می کند !؟!؟ ) و ضمن لالایی شروع میکنم به شمردن از یک تا ده !! نوبت اول به ترکی که زبان پدری اش می باشد !! و بعد به فارسی و بعد به عربی و بعد به انگلیسی و در نهایت به فرانسه ... تلفظ ترکی کمی به تلفظ فرانسه نزدیک است و کمی هم خمیرمایه اش را زیاد می کنم و بچه می خوابد !!!

اعداد یک تا ده در ژاپنی و چینی هم خوب هستند ولی بیشتر به درد بیدار کردن بچه از خواب می خورند تا خواباندن !!