قرآن بخوانیم ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿۱﴾

واى بر هر بدگوى عیبجویى (۱)

الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿۲﴾

که مالى گرد آورد و برشمردش (۲)

یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿۳﴾

پندارد که مالش او را جاوید کرده (۳)

کَلَّا لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿۴﴾

ولى نه قطعا در آتش خردکننده فرو افکنده خواهد شد (۴)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿۵﴾

و تو چه دانى که آن آتش خردکننده چیست (۵)

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿۶﴾

آتش افروخته خدا[یى] است (۶)

الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿۷﴾

[آتشى] که به دلها مى ‏رسد (۷)

إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿۸﴾

و [آتشى که] در ستونهایى دراز آنان را در میان فرامى‏ گیرد (۸)

فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿۹﴾

در ستونهای کشیده و طولانی! (۹)