بامادور !

یخچال را باز کردم تا یکی دو فقره گوجه فرنگی بگذارم کنار خورشت (!) تا کمی رنگی بشود !!! ولی نداشتیم ؛ نبود ؛ تمام شده بود (!!) صدایم را می شنوی آقای وزیر قرنطینه (!؟) حالا من به کدام شماره گویا و توانا در یاری رساندن زنگ بزنم !!؟

خانه ی مادرم که بودیم ، فشار آب آنقدر کم شده که به طبقه دوم نمی رسد !! مردم خسته از مراجعه و جواب سرکاری شنیدن (!) رفته اند پمپ خریده اند و در پارکینگ گذاشته اند تا خیال آب و فاضلاب راحت شود !!! زنگ زده ام به 122 ، ابتدا به ساکن دو فقره توصیه برایم قرائت کرده است و من هم زیر لبی لعنتی برای اموات اداره آب نثار کرده ام !! کمی بعد مردی پشت خط بود (!) از طرز حرف زدنش حیف است لفظ آقا بکار برود ... یک دهاتی بی ادب که احتمالا یکی از فامیل ها آورده تا در اداره مشغول بشود !! نمی دانم چرا این بیسوادهای بی ادب را کنار تلفن پارک می کنند تا آبروی نداشته شان زیر سوال برود !! وقتی داشتم می گفتم که چه شده است تلفن را قطع کرد !! دوباره زنگ زدم و گفتم چرا قطع می کنی !؟ گفت : " داشتم وصل می کردم به منطقه تان تا خودشان جواب بدهند !!

یعنی بجز خانمی که در تلفن سانترال مردم را به خط می کند و خط و نشان می کشد که صدایتان ضبط می شود که خدا نکرده آفتابه به دست به مزاراموات کارمندان بدِ دولت نروید (!) !! تازه یکی هم تلفن برمیدارد تا شما را به منطقه تان وصل بکند ... دولت خدمتگزار یعنی این !! خدا لعنت کند اموات دور و نزدیک محمد خاتمی را که در زمان ریاست جمهوریش تکریم ارباب رجوع را پایه ریزی کرد تا نفس کارمندان بدِ دولت بازتر بشود !!!

دو ساعت قبلتر مادرم تماس گرفته بود و خبر داده بودند که تا یکساعت مشکل رفع می شود !! پس اعصاب خراب من با این برخوردها جای ایراد نداشت !! دوباره زنگ زدم و سرش بدبختش داد زدم و قطع کردم ... این مورد یکی دو هفته ای هست که وجود دارد و اداره ی های نامحترم می گویند کم مصرف بکنید !! وقتی می بینند که مصرف رعایت نمی شود ، باید زمان بندی بکنند برای قطع و نوبت بندی و ... ولی این کار را نمی کنند تا بگویند که مشکلی نداریم !! از قرار معلوم ساعت 12 شب آب بصورت قطره چکانی وصل شده بود !!

خلاصه اینکه در یخچال گوجه فرنگی نبود و خرید لازم شدیم ولی برای اینکه حداقل 8 ساعت قرنطینه را رعایت کرده باشیم (!!) چون کرونای اصلی کارمندان بدِ دولت هستند و مثل آنها 8 ساعت کار می کند !! یخچال را بستم و زیر لب شعری را زمزمه کردم : خانه ی بی بامادور خانه ای غمگین است !! روح شاعرش شاد !!