کار نیکو حد و مرز ندارد ...

آدم گاهی کاری می کند که کار خوبی هست ولی اینکه این کارش را برای خودش چه اندازه بزرگ و خوب در نظر بگیرد (!)‌ در عواقبی که برایش بدنبال خواهد داشت ُ خیلی مهم است ... و بهتر است آدم فکر نکند کاری که کرده خیلی بزرگ بوده و همیشه آن را مختصر و عادی در نظر بگیرد !!

عصر شب یلدا رفته بودم خانه ی برادرم برای دیدن سفارشات چا‍‍پی که به خانه آنها فرستاده بودم و طبق معمول باید نظر می کردم و نظر می دادم ... یکی دو ساعتی هم آنجا بودم و بعد زنگ زدند و قرار شد بروم و به قرار شام یلدا برسم ... از خانه ی برادرم بیرون آمدم و راهی شدم تا به اتوبوس BRT برسم !! یک کوچه پائین تر از کوچه برادرم یک پراید داشت بیرون می آمد و به صدای افتادن تایر جلو در جوب برگشتم و نگاه کردم ...

یک زوج خیلی جوان توی ماشین بودند و باحتمال زیاد داشتند به مهمانی یلدا می رفتند ...مرد جوان پیاده شد و خم شد و ماشین را نگاه کرد و سری تکان داد !! عرض خیابان را بطرفشان رفتم و گفتم : " شانس آوردی که من اینجام ، حالا یک دو سه بیرون می آریم ... فرمان را بچرخان و از دستی خارج کن و دنده را هم خلاص کن !! " تا بطرف ماشین برگشت گوشی اش زنگ خورد و موبایل را درآورد و جواب داد که چند دقیقه دیگر تماس می گیرم ( احتمالا مادرخانمش بود !! اگر مادرش بود با اخلاق تندتری حرف می زد !! ) گفتم : " یک لحظه گوشی را کنار بذار ... " گفت : " واقعیت اینه که گوشی زنگ خورد و حواسم رفت به آن و افتادم توی جوب !! " مردی داشت رد می شد ، گفت : " بگذار از او هم بخواهم تا کمک کند !! " گفتم :" او خودش دید ، اگر می خواست و یا می توانست می آمد !! پراید که اینهمه قشون کشی نمی خواهد !؟ " دو تائی از سپرش بلند کردیم و ماشین قل خورد و رفت بیرون از جوب ...

آدم وقتی یک کار خوب می کند یک حس خوبی پیدا می کند !! شاید برای این یک دقیقه ی اضافی شب یلدا (!) همین انرژی خوب را لازم داشتم ...

چند دقیقه بعد توی اتوبوس بودم ... جا برای نشستن نبود و رفتم جلو و کنار راننده ایستادم تا صدای رادیواش را هم داشته باشم !! پیرمردی سوار شد ، سن اش خیلی بالا می زد !! مردی بلند شد و جایش را به او داد و او تشکر جانانه ای کرد ...

دو ایستگاه بعد یک جوان سوار شد که زیربغلش عصا داشت و معلوم بود پایش آسیب دیده بود ... شاید چند ثانیه نبود که سوار شده بود و هنوز کسی برای دادن جا به او تصمیم قطعی نگرفته بود !!! ناگهان آن پیرمرد بلند شد و به مرد جوان اشاره کرد که روی صندلی اش بنشیند !! یهو انگار همه ی نشسته ها را برق گرفته باشد ، بی اختیار همه بلندشدند و از اینکه تعلل آنها پیرمرد را به ان کار وادار کرده باشد بنوعی شرمنده شده بودند !! کار پیرمرد ، کار فوق العاده ای بود (!) تنها کسی بود که شرعا و عرفا و اخلاقا می توانست بنشیند و کاری نکند ولی یک اتوبوس را تکان داد ... با خودم فکر کردم بلند کردن اینهمه آدم توی اتوبوس از بلند کردن پراید بمراتب سخت تر و برتر بود !! و واقعا یک حرکت اخلاقی و اجتماعی والا بود ، مطمئنا تاثیر آن رفتار تا مدتها در ذهن آن جماعت می ماند ...

جامعه ی ما پر از حرفهای خوب است ، حرفهایی که گویندگانشان عاملان خوبی برای آن حرفها نیستند و یا با ریاکاری زننده ای آن رفتار را نشان می دهند !! یک عمل درست و بجا بهتر از هزار بار حرف زدن است ...