رفتیم تا سال بعد ...

دهه محرم امسال هم آمد و رفت ... مراسمات دینی همیشه همراه حرف و حدیث هستند ، مخصوصا ماه محرم و ماه رمضان که سرآمد داستان سرایی ها و نظریه پردازی ها هستند !!

همه هم به همدیگر ایراد می گیرند ؛ فلانی که مداحی می کند فلان کاره است !! فلانی که خیرات داده فلان کاره است !! فلان نذری را باید به مستحق داد !! فلان حرفی که می زنند خوبیت ندارد !! یعنی چی فلانی نذر کرده تاسوعا و عاشورا پابرهنه راه برود !!

یک پرچم در ارتفاع خیلی بالایی قرار دارد که هرکس بالای سرش را نگاه می کند ، خودش را زیر آن می بیند ... فرق نمی کند چه کاره باشد !! شور که می آید کسی نگاه نمی کند ببیند جایگاه شعور کجاست !! برخلاف نظر برخی ها که دیدگاه خود را بهتر می دانند ، در این مراسمات هر کس داشته ی خودش را دارد و با آن می آید ... یکی با ساز و دهل می آید و یکی با سینی چای ، یکی شام می دهد برای هزار نفر و یکی علم بدوش می گیرد  ...

در بازار برده فروشان وقتی حضرت یوسف را برای فروش عرضه می کنند ... هرکس هر چیزی که داشت برای خریدن می آورد ، کوهی از طلا و جواهر جمع می شود ... می بینند پیرزنی کلاف نخی ناچیز بدست گرفته و عصازنان پیش می آید ، می گویند کجا می روی ؟ می گوید برای خریدن برده ای که می گویند از کنعان آورده اند ! می گویند با این می خواهد او را بخری ، اشراف مصر کوهی طلا آورده اند !! می گوید شاید نتوانم بخرم ولی بعنوان خریدار که می گذارند در مزایده شرکت بکنم !!

در این دهه محرم هم همه می آیند ، یکعده با ادعا و یکعده بی ادعا ، یکعده از راه و یکعده از بیراه ، یکعده راست و یکعده کج ... آنها که ایراد می گیرند با عَلَمِ خودشان می سنجند ... اگر بتوانند عَلَمِ واقعی را ببینند می بینند اینهمه جنب و جوش صرفا یک اعلام حضور و رساندن خود زیر آن عَلَم است والا کسی جز کلاف نخی بی ارزش برای این بازار ندارد !!