کِش نِت ...

واحه پنج‌شنبه 24 مهر 1393 ساعت 08:02

چه متن زیبایی!دوستی بدون زدن نقابچه شود!
لازمه ی دوستی درک بالاست.من توی فضای حقیقی هیچ دوست صمیم ندارم.همه در حد همکارند ونه دوست.یعنی تا حالا هیچکدومشون از امتحان دوست واقعی سربلند بیرون نیومدن.دوستان ظاهرا مجازی عالی هستن.نمونه ش همطاف عزیز که طی سفری که به مشهد داشتم زیارتشون کردم.انصافا همون دختری بودند که فکر میکردم.یعنی خود خودشون بودند.و البته خیلی هم دوستشون دارم.
جناب دادو خدا هیچکس را از نعمت دوست واقعی بی نصیب نگذاره.
متن انتخابی تون عالی بود.

دوست حقیقی به بچه ی خود آدم می ماند و دوست مجازی مانند بچه ی همسایه و فامیل است !! دوست حقیقی پشت و رویش قابل دسترس است ( خواه ، ناخواه ) و دوست مجازی فقط رو دارد و غالبا آرایش کرده و شسته و رُفته !!
دوستانی که داریم متناسب با آنچه هستیم ما هستند و با ایده آل ما به اندازه ای که ما فاصله داریم فاصله دارند ...
دوست خوب را هر کجا پیدا کردیم باید قدر بدانیم ، فوق العاده فرّار است !!

واحه پنج‌شنبه 24 مهر 1393 ساعت 08:05

« دوستی » نیز گلی است ؛
مثل نیلوفر و ناز ،
ساقه ترد ظریفی دارد .
بی گمان سنگدل است آنکه روا می دارد
جان این ساقه نازک را - دانسته- بیازارد !
...زندگی گرمی دل های به هم پیوسته ست
تا در آن دوست نباشد همه درها بسته ست .
.. ای دیده به دیدار تو شاد
باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست
تازه ،عطر افشان، گلباران باد .