معشوقه ی دیجیتالی !!
زندگی آپارتمانی دلخوشی های خاص خودش را دارد ، جدیدترین معضل ساختمان ما عاشق شدن آسانسورمان است ، چندی قبل کرکره پارکینگ عاشق شده بود و هی بالا و پائین می رفت ... این بار نوبت آسانسور است !!!
شب نوشت ...
وای نت ...
چند وقت پیش یکی از دوستان که قبلا با وایمکس در اینترنت تردد می کرد ، دستگاهش را به من داد تا در آپارتمان جدید بی نت نمانم ... منهم که تا حالا با این سیستم کار نکرده بودم ، دو ماه طول کشید تا استارت بزنم !! دیشب رفتم و کمی اطلاعات در مورد آن گرفتم و تازه فهمیدم باید رمز ورودی را هم از دوستم بگیرم !! صبح تماس گرفتم و قرار شد وقتی به خانه رسیدیم زنگ بزنم و رمز را بگیرم ، ظهر وقتی به خانه رسیدم طبق معمول مهمان داشتیم و من برگشتم آن یکی خانه تا هم مزاحم نباشم و هم اینکه تخته نوردی بکنم !!
بعد از ظهر دوستم تماس گرفته و من تازه یادم افتاده باید رمز می گرفتم !! رمز را نوشته ام ( آنهم چه رمزی !! ) ابرکامپیوتر عمرا نمی تواند به آن دست پیدا بکند !!؟؟ این متاهل جماعت از دست همسرشان به چه رمزهای هفت خطی نیاز پیدا می کنند ، ما مجردها یا بی رمز هستیم و یا با همان 123 حال می کنیم !!
روز خوبی بود ، کلی هم برد داشتم و شنگول منگول بودم !! ( شنگول منگول گفتم یاد یک بحثی افتادم در کارخانه که در مورد محاسبه کار و واحد ژول بود !! بعدا یادم بیاید به یک مطلب گره می زنم !! )
از خانه به خانه برگشته ام ... موقع ورود یادم افتاد رمز را روی کاغذ نوشتم و ماند روی میزم !! دوباره برگشته و رمز را آوردم و حالا اولین ورود به نت از طریق وایمکس و سیستم جدیدم است !!