دغدغه های یک وزیر ...
این روزها یکی از وزرای از نظر جایگاه مهم و از نظر دیدگاه مضر (!!) که همانا وزیر آموزش و پرورش باشد (!) گفته است خط قرمزهای این وزارتخانه در مورد پاسداشت زبان فارسی می باشد !! و این مطلب را نه در زمان اقتدار بلکه در زمانی اظهار فرموده است که تنها دمش از در رد شده است و تقریبا تمام تنه در خطوط سبز آموزشی و پرورشی گیرمانده است !!
در این اظهار نظر سخیفانه آمده است که متاسفانه در خیلی از جاها معلمین و کادر آموزشی به زبان محلی خود کلاس ها را اداره می کنند و این را یک آسیب برای زبان ملی دانسته و خاطرنشان ساخته که باید در همه جا زبان فارسی ، بعنوان زبان ملی و بدون کم و کاست آموزش داده شود !! و این امر در زمانی اتفاق افتاده است که چندین و چند سال است که اقوام مختلف برای تعیین واقعی جایگاه زبان خود دست در حلقوم فرهنگستان و وزارتخانه های مرتبط کرده اند و خواستار آموزش زبان مادر خود هستند !! و از طرفی وزارت آموزش و پرورش برای یک حضور حداقلی در زمینه آموزش و تربیت دست به عصا می باشد و چنین ادعائی داشتن و خط قرمز تعیین کردن کاری بسیار بیخود و همانا سنگ بزرگ است !!
این اظهار نظر سخیفانه باعث شد تا دفاع از زبان مادری این بار به تریبون امام جمعه نیز ارتقاء یابد و امام جمعه تبریز که اتفاقا از محبوبیت فوق العاده ای برخوردار می باشد در یک نطق کوتاه این اظهار سخیفانه ی وزیر را به انگشت ایراد نشانه برود !!!
دوستی دارم که خیلی سال است که ساکن کاناداست و در منطقه فرانسوی زبان ها می نشینند و تعریف هایش همیشه برایم خوشآیند و عجیب و آموزنده است !! یکی از آن نکات که بی ربط به گفته ی بیخردانه وزیر نیست این بود که شما وقتی از مونترال سوار اتوبوس می شوید تا به تورنتو بروید (!؟) راننده و شاگردش در منطقه ی فرانسوی زبان باید فرانسه حرف بزنند و دقیقا وقتی وارد مرز انگلیسی زبان می شوند ، حتی بین خودشان هم حق ندارند به زبان فرانسه حرف بزنند ( نژادپرستی محسوب می شود !! ) و باید به زبان انگلیسی حرف بزنند !! حساب کنید که یک اتوبوس از تبریز بخواهد برود به اهواز و راننده و شاگردش باید یک عالمه زبان بلد باشند ( ترکی ، کردی ، لری ، عربی و خیلی مهم تر اینکه فارسی !!!! )
واقعیت این است که قانون گذاشتن اصلا هم سخت نیست ، بلکه کمی دانائی می خواهد !!؟؟ و اجرای قانون هم اصلا سخت نیست ولی کمی توانائی می خواهد !!؟ قانونگزار کج دست و کج فهم همانقدر در تعریف چهارچوب ها نقش منفی دارد که مجری کج دست و دست کوتاه !! امروزه همه می دانیم که زیرمیزی گرفتن ها و زیر سبیلی رد کردن ها باعث شده است که مجریان در حد بالائی از یک کارآئی حداقلی برخوردار باشند که این برای گذران زندگی خودشان کفایت می کند و نه برای گردن افرازی و خط و نشان کشیدن برای دیگران که در شعار ولی نعمت هستند و در عمل دست در پیاله !!!
در سالهای دور که ما درس می خواندیم ، عموما معلم هایی داشتیم که در حد ابتدائی هم فارسی حرف زدن بلد نبودند !! در آن زمان هم قانون این بود که معلم ها در سر کلاس حتما به زبان فارسی کلاس را اداره بکنند ولی قانونی که معلم خود را نمی تواند تربیت بکند و از زیر دست و پا مانده ها برای خودش سرباز اجیر می کند معلوم است که کارش به کجا بکشد !!؟؟ یادم هست که یک دبیر فیزیک داشتیم و بنده خدا اصلا نمیتوانست فارسی حرف بزند و یکی از دلخوشی های من این بود که یک آبادانی جنگ زده در کنار دستم می نشست که ترکی را خوب یاد گرفته بود و می فهمید ولی نمی توانست حرف بزند و فارسی حرف می زد !! و من هر از گاهی برای اذیت کردن دبیر فیزیک دستم را بلند کرده و می گفتم : " آقا من خسته شدم از بس حرفهای شما را برای این ترجمه کردم (!) شما لطف کن فارسی بگو تا من نفسی تازه بکنم و بنده خدا یکی دو جمله فارسی می گفت و باز می افتاد به زبان ترکی !! " بنظرم وقتی من دیپلم گرفتم آن دبیر از همه بیشتر خوشحال شده بود !!
در سالهای کمی بعدتر که در نهضت سوادآموزی بودم ، داستان یک شکل دیگر بود !! یک عالمه کلاس برای بچه های لازم التعلیم لازم بود و آموزش و پرورش کلاس نداشت و زحمتش را نهضتی ها می کشیدند که آنها هم بر مدار دل خود بودند و تابعی از آموزش و پرورش نبودند و برای همین هر کلاسی طبق سلیقه ی معلم خود بود و بعدتر تا همین زمانی که در آن هستیم ، این وزارتخانه بعنوان سربار دولت شناخته می شود و تولید سواد و فرهنگ در کشور ما اصلا تولید محسوب نمی شود وگرنه باید حقوق یک معلم از یک مهندس بیشترمی شد و بهمان اندازه گزینش معلم از گزینش مهندس سخت تر !! چنانچه می بینیم در مراکز آموزش زبان های خارجی و بیگانه (!) چارت سازمانی و انتخاب مدرس و روش تدریس ها برعکس آموزش و پرورش زپرتی ما بوده و در نتیجه تاثیر و پیشرفت مثبتی دارند !!!
