درک شکست !!

سالهای کمی دورتر در کارخانه مهمانی داشتیم از کشور ژاپن ؛ بنام یوشیدا !! می گفتند از مدیران کارخانه نیسان بود !! راه افتاده بود و یا دعوت کرده بودند و از کارخانه های تحت پوشش سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران بازدید می کرد و قدم به قدم رهنمود می داد ...

ماشین سازی تبریز هم بعنوان یکی از بزرگترین کارخانه های مادر صنعت از بازدیدهای ایشان بی نصیب نبود و یک اکیپی هم همراه او بودند که آنها هم تحت تاثیر او و حرفهایش قرار گرفته بودند و بنوعی احترام پدرانه برایش قائل بودند ... حرفهائی که می زد اصلا غریب نبود ولی یادآور یک درد جانکاه بود ، یعنی موقع شنیدن می شد حس کرد که تماما درک شده است ولی این شنیدن آن دردی که بود را هیچوقت درمان نمی کرد و برای همین بزودی فراموش می شد و یا توسط شنونده ها بکرات تکرار می شد ولی هیچگاه جامه ی عمل نمی پوشید !؟!؟ چرا که مقاومتی جانانه در جریان بود ، از دست دادن داشته ها همیشه سخت است !!

یکی  از داستان هایی که با افتخار تعریف می کرد و ما هرگز آن قبیل داستان ها تعریف نکرده و رویش را سفت و سخت می پوشانیم (!!) مربوط به جنگ جهانی و شکست ژاپن از امریکا بود و سرافکندگی بزرگی که ملت ژاپن از این شکست احساس می کردند و آن را مایه عبرت خود قرار داده و راهی را برگزیدند که در دیگر مقابله ها به آن چنان جائی ختم نشود !!! ما بدلیل اینکه از شکست درس نگرفته و آن را ایراد شخصیتی می دانیم و نه رفتاری (!) سریعا آنر ا پوشانده و مخفی می کنیم و برای همین هیچگاه نمی توانیم درسی بگیریم و برای همین در طول تاریخ از ملت هایی هستیم که بزرگترین شکست ها را داشته و هیچگاه عبرت نگرفته و دوباره شکست خورده ایم و باز شعار داده و دوباره شکست خورده ایم و باز سرود پیروزی سر داده ایم !!

یکی از نکات جالب و نهفته در آن داستان که مربوط به سالهای 55 -60 میلادی می شد ، جریان دلار بود !! ژاپنی ها می دانستند که برای ورود به بازار جهانی باید دلار داشته باشند و دلار باید وارد می شد و قابل تولید در داخل نبود و برای همین تولید می کردند و می فروختند تا دلار وارد کشورشان بشود و هر کاری که باعث ورود دلار می شد را انجام می دادند !! این مورد در کشور ما دقیقا برعکس است ، کارخانه دار ما با دلار دولتی تولید کرده و می فروشد و بعد می رود و با همان دلارها وسایل لوکس برای عمارتش می خرد که فقط جنبه ی خودنمائی دارد !!! و از طرف دیگر خیلی از اقشار که تنها تولیدشان در زندگی تولید مثل می باشد !! برای سفر دلار می خرند و می برند در خارج از کشور خرج می کنند تا کمی نشاط وارد زندگیشان کرده باشند و جالب اینکه هر نوبت بیشتر افسرده تر می شوند !!! و ادعا می کنند که درآمد از راه توریست خیلی چیز جالبی است !!! و بعد یک اندیشمند پیدا می شود و می گوید که بیایید خودمان را بکشیم تا دشمن نتواند ما را بکشد !! و همه آن را لایک می کنند !!

جام جهانی یک رویاروئی قومیتی بزرگ است ، با شعارهایی زیبا !! ملت ها خود را برای این رویداد بزرگ آماده می کنند و داشته هایشان را رو می کنند !! خیلی ها برای مطالعه ملت ها به آن نگاه می کنند و برای چهار سال بعد نقشه می چینند و برخی از ان بعنوان شاخص استغفاده کرده و نقشه ی راه خودشان را ترسیم می کنند !! ما چکار می کنیم !؟ شعارزدگی مان را به بیرون از مرزها نیز انتقال می دهیم و سعی می کنیم تا بر واقعیت ها چشم ببندیم و از شکست آموزنده فرار کرده و خودمانر ا پشت سراب پیروزی فریبنده مخفی می کنیم !! و چه کمر همتی بر آن می بندیم ، از شش جهت !! دیشب و امروز خیلی ها از شکست مقابل اسپانیا با شکوه و بزرگی یاد کردند و آنرا برتر از پیروزی دانستند !!

دیشب کارشناس نام آشنای شبکه ورزش مورد خیلی خوبی را اشاره کرد ، طوری که مجری های تریبون به مزد وسط حرفش پریدند تا حرف را عوض کنند و از آمارهای گل آلود می خواستند ماهی بگیرند !! همه شان در شبکه ورزش و شبکه سه و ... بنوعی بر طبل احساسات می زدند و مردم را تهییج می کردند و آن وقت کارشناس خیلی کوتاه اشاره کرد که در نیمه ی نخست نتیجه خوبی بدست آمده است ولی یادمان نرود که ما فوتبال بازی نکردیم  !!! اینکه یک نفر توی دروازه باشد و 10 نفر مثل گونی شنی در جلوی دروازه سنگر بسته باشند و با چنگ و دندان خود را مقابل شوت ها انداخته و زیرتوپ بزنند ، تا نتیجه بیاندوزند (!!) اصلا ارزشی ندارد و بنظر من کاش بجای کی روش یک مربی بهتری داشتیم و از تیم می خواست تا روان بازی بکنند و مثل مالدیوی که از ما 17 گل خورد ما هم از اسپانیای بزرگ 27 تا گل می خوردیم و جایگاه مان در فوتبال را می شناختیم و برای بلند شدن و اوج گرفتن برنامه ریزی می کردیم ...